رابطه ی بین نقش خانواده در گرایش به اعتیاد با خودکارآمدی و پرخاشگری دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر بندرعباس

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین نقش خانواده در گرایش به اعتیاد با خودکارآمدی و پرخاشگری دانش¬آموزان دختر دبیرستانی شهر بندرعباس در سال تحصیلی 1392-93 بوده است. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی و رگرسیون استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش¬آموزان دختر دبیرستان¬های شهر بندرعباس که والدین آنها معتادند، می¬باشد. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 113 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده اند . برای گردآوری داده¬ها از سه پرسشنامه؛ نقش خانواده در گرایش جوانان به اعتیاد میرحسامی (1388)، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و آدامز (1982) و پرسشنامه پرخاشگری باس و دورکی (1957) استفاده شده است که روایی و پایایی آنها مورد تأیید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پرسش¬نامه¬¬ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شده است. در سطح آمار توصیفی از آماره¬هایی نظیر فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار استفاده شده است. در سطح آمار استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که: - بین نقش خانواده در گرایش به اعتیاد و پرخاشگری دانش¬آموزان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. - بین نقش خانواده در گرایش به اعتیاد و خودکارآمدی دانش¬آموزان رابطه منفی و معنادار وجود دارد. - نقش خانواده در گرایش به اعتیاد قادر به پیش بینی پرخاشگری و خودکارآمدی می باشد.